Vulnerabilidad Genética de la Transexualidadanálisis de una población española

Resumo

A transexualidade caracterízase por unha marcada incongruencia entre o xénero e o sexo biolóxico. Os transexuais buscan a transición home-muller (MtF) ou muller-home (FtM). A revisión da literatura mostra que a concordancia é maior nos xemelgos monocigóticos que nos dicigóticos, o que suxire a contribución xenética. Obxectivos: A primeira parte da investigación consistiu na análise citoxenética e molecular do cariotipo dunha poboación transexual. Posteriormente realizouse a análise molecular de sete polimorfismos xenéticos, catro polimorfismos de repetición: ERα-rs3138774, ERβ- rs113770630, AR-rs193922933 e CYP19-rs60271534, e tres polimorfismos de única base (SNPs): ERα-rs2234693, ERα-rs9340799 y CYP17-rs743572, nunha poboación de 974 transexuais e 1.327 controis. O diagnóstico e selección da mostra realizouse nas Unidades de Identidade de Xénero dos Hospitais Clínic (Barcelona) e Carlos Haya (Málaga). Material e Métodos: A análise do cariotipo realizouse ca técnica de bandas G, e co microarray Affymetrix CytoScan™ high-density. O estudo dos polimorfismos consistiu na amplificación das rexións polimórficas e o posterior establecemento dos xenotipos mediante electroforeses capilar (3130 XL Genetic Analyzer) para os polimorfismos de repetición, ou mediante dixestión encimática no caso dos polimorfismos dunha soa base. A análise das frecuencias realizouse aplicando o test de Mann-Whitney ou o test de chicuadrado co software SPSS® 23.0. A análise das interaccións realizouse mediante regresión loxística binaria co software SNPStats. Os falsos positivos foron controlados ca corrección de Bonferroni. Resultados: Os receptores de estróxenos alfa e beta están implicados na base xenética da transexualidade. A poboación FtM mostrou un maior número de repeticións CA no polimorfismo ERβ-rs113770630 que a poboación control. E as frecuencias alélicas e xenotípicas do polimorfismo ERα-rs9340799 (xenotipo A/A) foron tamén significativas en FtM. Atopáronse combinacións alélicas significativas para ERα-rs9340799, ERβ- rs113770630 e AR-rs193922933 na poboación MtF. Conclusión: O receptor de estróxenos alfa e beta xoga un papel clave na diferenciación sexual do cerebro na nosa especie.