HMGB1 and HMGB2 Interactomes in Ovarian and Prostate Tumours

  1. Cámara Quilez, María
Dirixida por:
  1. María Esperanza Cerdán Co-director
  2. Mónica Lamas Co-director

Universidade de defensa: Universidade da Coruña

Fecha de defensa: 29 de abril de 2021

Tribunal:
  1. Luis José Lombardía Ferreira Presidente/a
  2. Esther Rodríguez-Belmonte Secretaria
  3. Ana Rita Vaz Vogal

Tipo: Tese

Teseo: 657653 DIALNET lock_openRUC editor

Resumo

A familia de proteínas HMGB está formada por proteínas nucleares con capacidade de unirse o ADN e participar na regulación transcricional e nos procesos de reparación do ADN, así como para responder aos danos oxidativos celulares. O desenvolvemento deste traballo ten como obxectivo identificar novas interaccións físicas das proteínas HMGB1 e HMGB2 con outras proteínas en tumores de ovario e próstata. A identificación de novas interaccións físicas destas proteínas permitiría unha mellor comprensión do seu mecanismo de acción e do seu papel nas vías de sinalización relacionadas co cancro. A través de enfoques experimentais baseados no dobre híbrido, leváronse a cabo estudos proteómicos utilizando bibliotecas de ADNc preparadas a partir de tumores de ovario e próstata illados de pacientes. A funcionalidade das interaccións atopadas tamén foi validada por meta-análise bioinformática doutros datos recollidos en bases de datos sobre os seus niveis de expresión e asociación con parámetros de supervivencia clínica. As interaccións seleccionadas tamén foron validadas por co-Inmunoprecipitación e por localización celular mediante microscopía confocal de células cancerosas en cultivo. Algunhas características funcionais das proteínas HMGB1 e HMGB2, así como de NOP53 e MIEN1 - detectadas neste estudo como novas proteínas de interacción física con proteínas HMGB - analizáronse con maior detalle. Analizáronse os efectos producidos polo seu silenciamento e a variación dos niveis de expresión en resposta a tratamentos externos con compostos usados en quimioterapia como carboplatino, paclitaxel, olaparib e bebacizumab. Ademais, as proteínas HMGB1, HMGB2, NOP53 e MIEN1, xunto cos miRNAs miR-155, miR-124 e miR-146a, detectáronse en vesículas extracelulares (EV) derivadas de liñas celulares de próstata e o seu contido nestas moléculas foi alterado. despois do tratamento con temozolomida (TMZ) ou un novo composto híbrido TMZ-ácido valproico (1D). Este estudo é a base para a procura de novos biomarcadores ou dianas terapéuticas útiles para superar a resistencia aos fármacos antitumorais que se utilizan na actualidade nestes tipos de cancros.